Hayat Şiiri - Berkan Korkmaz

Zaman yakar tenimi
Güneşe uzanmış dalından ayrılan yaprak
Kan sızan bıçak lekesi dilde
Melodiler neşeli yüzsüzce

Keyfim hastalıktan
Kursagımda karşımda ki sandalyenin
Boşluğuyla meşgul
Dinliyorum, duvarlardan yankıyanları
Çıtırtılar deşiyor anı

Bir kara ay günümde
Koca bir buz kütlesi bardakta
Bulutlara bakmak, yudumlamak istiyorum
Karanlık gözümü alıyor
Buz serinliğimi
Yıprattığım şey hislerim
Onlarsız cennete uzanamam ki

Sahte bir kuşku kalpte
Beni mi arıyor yine?
Seni arayan ölüm çocuğum
Bırak arasın kaldırma başını

Deniz yine taşlardan sekip yıkamıyor yüzümü
Süzülmüyor yanağımdan O 'nun tuzu
Ve bitmiyor bu şarkı
Bitse ya ben acıyorum, ağlıyorum, kanıyorum

Bir sahte kuşku kalpte
Beni seviyor mu ki yine?
Ve ölüyorum...