Bahçeleriniz kalmadı.
Beton bloklarsınız yanyana.
Hergün biraz daha kuruyor teniniz,
Irmağına küsen denizler gibi çölleşeceksiniz.
Suskunsunuz,
Gökyüzü çiçeklerinin altında.
Gövdeli aşklarınız,
Aynı ölçüde elbiseleriniz,
ve yüreklerinizle,
Evlerinize benziyorsunuz,
Soğuk.
Şimdi bütün aynaları kırıyorsunuz.
yok, kalmadı bakacak yüzünüz.
Hayat, yeni intiharlara gidip gelirken,
İnanmıyor artık hiçbir mazeretinize.
Düşlerinizde dar, eşyalarınız kadar.
O sehpanın bir ayağındada sizin eliniz var.
Kayıt Tarihi : 7.12.2002 18:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




TÜM YORUMLAR (1)