Hayat Şiiri - Yahya Yahşi

Hayat yükselişle başlar,
Süratle iner.
Bir bakarsın ki!
Merdivenler sökülür çifter çifter.
Alnına çizgilerden çekilmişse,
Cadde ve sokaklar,
Ömrün iki dönemi bitmiştir.
O dem o soluklar.
Olgunluk dönemi geçerken teğet,
Biraz elem biraz acı,
Mutluluğa inat.
Kar yağdığını sanırsın
Siyah saçlarına tezat.
Biranda yükselişin bedeli,
Kırk iki yaştır heyhat
Aynada aksin yabancılaşır kendine,
Düşersin.
Zamanın ağılı gergefine,
Nereye bakarsan bak,
Kabulleniştir hayatı,
İnceden derine.
Dünkü ölçülerin tutmaz,
Hayatın değişkenliğinde.
Ölçülerin ağır basar,
Merhamet ve sevgiden yana.
Bir vakit umutsuz bir ses,
Fısıldar sinsice aklına,
Sorular ve sorunlar
Fasıl geçer bezgin ruhunda.
Başkalarını kaldırırken,
Düştüğü yerden yükseğe,
Parçalar yıpranır özünde,
Maddeden ruhaniye.
Çatlamış toprak gibi,
Su istersin sonra ölesiye…
Çevrendekiler adına,
Unutmuşken kendini acımasızca,
Eski bir taşıt misali
Dökülürsün parça parça.
Tamir ettiklerin, bir gün olurda,
Vefasızca çıkarsa karşına,
Ölmeden hazırla
Dut ağacından pardıları
O asıl asil mezarına.