Çömelmiş yere ip eğiren yaşlı kadınların,
Nasır tutmuş sicim kesiklerinin kurumuş kanı,
Nasıl ki - gururlu bir yıpranmışlıksa;
Öyledir benim gücenmişliklerim hayata…
Kimsenin görmediği kadar ince ayrıntılarda,
Fark edilmeyi bekleyen güzelliklerin peşine düşmüşsem,
İnce ipi eğirmenin yorgunluğuna alışmışlığımdır, bu;
Kat kat üstüne sarıldıkça güçlendirir beni acılarım…
Ve gün gelir acımaz olur, kabuk bağlamış yaralarım…
Mutlu KahveciKayıt Tarihi : 8.11.2008 12:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!