Hayat
ilk kimi unutturur size biliyormusunuz
yaralısınızdır
yıkılmışsınızdır
yorgun ve bitap düşmüşsünüzdür
yaşamak size zor gelmiye başlamış
çekilmez olmuştur artık
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Maalesef ve maalesef ki, insanoğlunun fıtratında bu nankörlük denen şey vardır Yüksel bey. Bu fıtri özelliklerine ıslah etmek yerine onu daha da geliştirenler, değil kendisi gibi kullara, kendilerini yoktan yaratıp, sayısız nimetlerine mazhar kılan Rablerine bile nankörlük ederek, Onun, kendilerinden istediği az bir kulluğu ifa etmeyerek, nankörlüğün daniskasını irtikap ederler.
Rabbim bu gibi kullarını ıslah etsin amin!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta