Hayat Şiiri - Yusuf Orel

Okuduğum hikaye kitaplarından farklıydı,hayatı okumak.
Tekrarı,bütünlemesi yoktu,farklıydı okuduğum okullardan gerçek hayat.
Farklıydı,sınıfta kalmak ile hayatta kalmak.

Öğrendiğim hayat bilgisi ile ilgisi yoktu.
Matematiği farklıydı,çözemiyordu iki bilinmeyenli denklemler problemlerimizi.
Hayat bulmakla boğulmak bir kaşık su ediyordu.

Anamın öğrettiği ile hayatın öğrettiği başkaydı,
Anam güçsüzü ezersem, sütünü helal etmiyor,
Hayat ise güçsüzü ezebildiğin,sütünü bozabildiğin kadar güçlüsün diyordu.

Hayat borçlu olduğum babama,güvenmemem gerektiğini söylüyordu hayat.
Bir çocuğa hayat vermek,ona hayatını verebildiğin kadardı.
Ve sonuna yaklaşabildiğin kadardı hayatın toplamı.

Son ders din bilgisi,konu ahiret,yalanmış gerisi.
Hoca efendi anlatırken zorunlu dersi,uyuya kalmışım yorgunluktan.
Çıkış zilini beklerken bütün camaat,bense çoktan uzun tenefüsteydim.
Duyuluncaya dek sur sesi...
Ve çoktan beslenmeye başlamıştı,bizi besleyen, gözümüzü doyuramayan toprak.