Hayat Şiiri - Necmettin Özelçi

Ya gün ışığında, Ya da gecenin karanlığında,
Dünyaya gelip,
Merhaba demişsin...
Soluk soluğa sarılıp,
Ana kucağında anneyi sevmişsin...
Büyütmüş bağrına basarak,
Sımsıcak bir sevgiyle,
Anneyi sevmişsin...
Sevginin temel unsuru,
Hilesiz karşılıksız,
Saf ve duru..
Anne sevgisi...aile sevgisi...
Okul çağında,
Dünyayı yavaş yavaş tanırken...
Her şeyi sanki senin için,
Belki de kendine yaratılmış
Bir dünya sanırken
Sevgiler çoğalır...
Vatan sevgisi,
Yurdunda doğa sevgisi,
Dolar içine birer birer...
Delikanlılık ruhunu sararken,
Kendine candan bir dost ararken,
Askerlik çağı gelir çatar...
Damarında kanın serin,
Neyi tutsa koparır ellerin...
Kafa da hoş bir duman...
Gözünde yok hiçbir şeyin önemi,
Bütün herşeye yeter gücün...
Sonra evlilik gelir çatar,
Kim bilir gönlünde ne yatar?
Günün birinde ailen
Ya da önünde bir iyi bilen,
Başgöz ederler seni birden...
Sonra çoluk çocuk,
Etrafını sarar baba olursun...
Hayat ağırlaşır birden,
Her günde yeni bir çaba bulursun...
Boş dünya biraz dolmuş gibidir..
Bazı isteklerin birer hayal,
Bazılar da yerine gelmiş ya da olmuş gibidir...
Yavaş yavaş başka bir dert,
Bir başka keder...
Hayat zamanla ağırlaşır.
Gözler görmez olur,
Kulaklar sağırlaşır...
Gücün kuvvetin azalır,
Vücudun gittikçe ağırlaşır...
Bir ömür çabuk biter.
Tıpkı dünyaya geldiğin gibi...
Ya gün ışığında,
Ya da gecenin karanlığında..
Bir nefes içinde sessiz kalan,
Bir ömür kaybolur gider...
Geriye sevgi dolu gönüller,
Acı içinde kıvranır kalır...
Necmettin Özelçi.
1999. Ankara