Hayat Şiiri - Mikail Tatar

Şu insanoğlu ne gariptir
Gün gelir doğar mini minnacık
Artık işi yemek ve uyumaktır
Kim bilir ne zaman ayağa kalkacak

İnsanoğlu büyüdü geldi sekiz yaşına
Bir şey yapamayacak yine kendi başına
Eğitim başlar artık insanoğluna
Artık yavaş yavaş dert açıyor başına

Yaş oldu on sekiz gençlik çağları ömrün
Dersler, eğlence çılgınca hayat her gün
Fakat insanoğlu Yaradan’ına küskün
Bu şekilde geçiyor baharı ömrün

Evlenme tarihi gelir bir gün
Neşe içinde yapılır düğün
Aradan birkaç yıl geçince
Bütün yuvaya çöker hüzün

Bir gün çocuk çıkar meydana
Hayatı çok kolay sanır.
Bir de okul başlayınca
Masraf babaya dayanır

Yaş olur bir gün yetmiş
Ana-baba işi bitmiş
Onlara bakmak sana kalmış
Senin için ya zevk; ya eziyettir
Çal-17.09.1990