Hayat sence nedir, kızım?
Yaşanarak, bitirilecek bir zaman mı?
Yokuşun altında olupta,
Bir anda yokuşu tırmanıp, bitirmek mi?
Çimenleri, çiçekleri ezerek, güle kavuşmak mı?
Yoksa, sevgi denen, öze kavuşmak mı?
Onu bulmak için mi bunca ihanetler.
Gözyaşları, acılar, sevinç ve ihtiraslar.
Hepsi hayattan, sana sunulan bir dilim.
Kaç dilimle, doyabilirsin?
O kadar dilimi bitirmen, gerekecek.
Belki bir gün aç kalıp, o dilimlere muhtaç olacaksın.
Sevgiyi, sana çok görecekler!
Ama sen, sende olan sevgiyi, sunacaksın.
İtileceksin, alçaltılacaksın, belki yüceltileceksin!
Her duyguya açık olup, hoş göreceksin.
Bunları yaşayarak, öğreneceksin.
En güvendiğin dağlar, yıkılacak!
Yerine yeni dağlar, koyacaksın.
Hayat denen yolun, bitmesi için
Belki dua edip, yalvaracaksın.
Gözyaşların, ummana dönecek.
Sen belki bu ummanda, boğulacaksın.
Ama son su damlasını, yutmadan
Önce anlayacaksın, hayatın ne olduğunu!
Hayat denen, bu özün ancak böyle
Yaşanarak, bitirilecek, bir büyük oyun olduğunu.
Ve sonunda, sobe diyeceksin...
(kızlarıma ithaf edilmiştir)
Nurdane DikenKayıt Tarihi : 28.11.2005 13:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)