Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Artık elinde kırılıp parçalanmış bir hayat kalmıştı.
Avucunun içi cam tozu, parmak uçları ürkek bir kuş.
Nereye koyacağını bilemedi önce,
masanın üzerine küçük bir örtü serdi
üstüne tek tek dizdi günü, akşamı, geçmişi.
Her parça bir hatıra gibi titredi
ışığa tutulunca bambaşka bir göl gördü içlerinde.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta