Hayat Şiiri - Naif Timur

Zaman sönük olarak düşünülen bir hülyâdır
Şahane hayatımız pek acı bir rüyadır.

Hayat bu…
Bir gece sazda dalgın
Kendinden geçmiş bir çılgın gibi görünürsün.
Bir gece ayazda
Aç, susuz, üstü kir kokan Hintli bir fakir,
Bir parya misâli
Sürünürsün.

* *
*

Bir köşede kimini zevk-ü sefa aşıyor,
Bir köşede kiminin kalbi cefa taşıyor.

Karşıdaki binada kaynaşıyor insanlar,
Çalınıp oynandıkça hep coşuyor susanlar.
Çılgınca kahkahalar gittikçe hız alıyor.
Kaldırılan kadehler bir anda boşalıyor.

Şuradaki harap evde istirapla didişen,
Ağlayıp sızlamaktan göz kapakları şişen
Pek talihsiz bir kadın diş biliyor hayata.
Senelerdir nefretle bakıyor kâinata.

Böylece kimisine kâşaneler mal olmuş,
Kimine de bu hayat sadece hayâl olmuş.

* *
*

Zaman uzanır gider, bu yol hicran yoludur.
Esrarengiz kâinat tezatlarla doludur;
Kimi sultan,
Kimi ezgin,
Kimi çoban,
Kimi zengin.
Kiminin apartmanı,
Kiminin kırk yamalı kaftanı
Var.

Gönlünü nevmit kılmadan,
- Benim gibi -
Yaşamak da olur ya...
Geldi hayat,
Bir muammadır
Geçiyor HAYAT…