Hayat Şiiri - Hüseyin Gazi Metin

HAYAT
Geldik gidiyoruz
Tozlu raflara sığınmış anılarda
Sanki hiç yaşamadık
Bir saatine hapsolmuş hayat
Geçmiş dün gibi şimdiden
Yarın ise beklenmedik misafir
Ânı bekleyen yok nöbette
Gözler kopanırken gecede
Hayaller kovalanır rüyalarda
Yorgun kalpler ışığını arar
Sevilmek, sermek
Dokunmak, hissetmek
Yolcusunu bekleyen bir limana
Bir an önce ulaşmak için
Yanaşmak ister
Soğuyan geceyi ısıtmak ister
Yeni hayallere yelken açar
Susmasın şarkılar
Hiç bitmesin hayat
Yeniden var olmak ister
Ama sevgiyi tüketir zamansız
Ah şu deli gençlik
Yaşayamadan yaşlanır
Bir de pusu kurmuşsa
Tükenmişlik
Yolunu kaybetmiş ürkek tavşandır
Önüne çıkıverir çakallar
Tanrının yazgısı gibi
Doğanın iradesine teslimiyet
Ne bin yıllık geçmiş
Ne de gelecek kalır
Gidenin öfkesi
Acısı, hüznü kalır
Tarihe hükmedenlere
Benim diyenlere
Bak onlar da tarih oldu
Uyduruk inançların, inandırdıkların
Varoluşun sahte, hain gülüşüydü
Her şey hiçlikten
Yokluktan ibaret
Sonsuz boşlukta
Alıp alabileceğin son nefes
Karadeliğin hüzünlü iç çekişiydi adeta
Akıp giderken hayat
Sönmüş yıldızlar gibi
Arkamızdan gülümseyecek
Hoşçakal diyecek
Hep birileri...