Bazen insanlar gri uçurumlara sürüklenir.
Kanatları kelebek gibidir, narindir, kırılgandır, çaresizdir.
Güçleri olmasına rağmen kendilerini korumasız bırakırlar.
Her insan annesinin rahminden toprağa yolcudur .
Meselenin başı ve sonun özeti budur.
Bu arada kalan kısımda, geldiğiniz yeri, gideceğiniz yeri, içinde bulunduğunuz toplumu ve yapılan haksızlıkları dilediğiniz kadar eleştirme ve beğenmeme hakkınız vardır.
Ama son asla değişmez !
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta