Hayat, tam bitti derken,
Kuşlar güneye doğru göçerken,
Şayet ip darağacını selamlarken,
Karşısında oturup da beklermiş Azrail.
Elindeki tırpanla yolarmış çiçekleri,
Ki mezarımız süslesin bir gün hepimizin.
Dünya dediğin nedir ki gelmek de gitmek de bir düğün,
Bu ikisinin düğünün ortası ucu bulunmaz bir düğüm.
Uyanırsın gözün açık sağından bir sela,
Uyuyadurursun herkesin kulaklarında sela.
Gelir bir şaplak hoş geldin hediyesi,
İkram edilir bir tabak helva gitmenin silsilesi.
Şayet kim bilir giden mi mutlu, kalan mı?
Veya kim düşünür arkasından yas tutanı?
Ölenle ölünmüyor, derler.
Üzerine kürekle kara toprak estirirler.
Kayıt Tarihi : 8.11.2024 00:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
