Hayat Şiiri - Zeynep Ünsal

bugün ezbere bildiğim sokakalarda kayboldum
olduğum yerde daireler çizerek
dönüp dolaşıp aynı yere aynı düşe kapılıp durdum.
güneşin sıcağı tepeme vururken
ağzım sussuzluktan kururken
saçıma sıktığım papatya suyu
çimen gibi kokarken
ben yürüdüm.

sonra aklıma geldi
dostumu aramak bir iki kelam etmek
sebebsiz yere de olsa hayatı unutmak
lakin dostum dönmedim bana
bende yürürdüm
yirmi senedir adını bilmediğim sokakalarda
kaybolarak yürüdüm.
derim sıcaktan yanana kadar
y ü r ü d ü m
yarınlar yokmuşçasına
y ü r ü d ü m
bir yudum su verenim
iyi misin diyenim
yokmuşçasına
y ü r ü d ü m.