Hayat Şiiri - Kadir Karagöz

Eh be hayat yine mi düşürdün aynı dertten dara beni,
Neden süremedin merhem, öldürür gönüldeki yara beni,
Birgün olurda dayanamazsam, terk edersem ben de seni,
Ondan sonra boşu boşuna ara dur buralarda sen de beni.

Öyle uykuya dalarım, uyandıramazsın ki yakasın beni,
Yaktığın yetmedi mi neyine yarar kül etsen yanan beni,
Ya olur da birgün güç yetirir yenersem bende seni,
O zaman nasıl söndüreceksin gönülden yakar ateş beni.

Ben düşmezdim Ahüzara ateşim gönülden yakmasa beni,
Ağarmazdı saçlarım hayat bir kere güldürseydi beni,
Hiç mi düşünmezsin, hep mi insanlar sevsin hayat seni,
Gönle söz geçiyor mu ki, dinlemiyor yakıyorsun beni.

Allah'ım tek dermanımsın, kurtar hayatın elinden beni,
Ferhat bir ah çekerdi ki inlerdi dağlar görseydi beni,
Cehennem bile ar eder öyle bir ateş yakar gönülden beni,
Azabı yaşattı hayat bana, Allah'ım artık Cennetine al beni.