Ömür engebeli arazisinde akar arkadaş
Çalı çırpıya takılmadan yatağımızı kendimiz çizmeliyiz
Bildiklerini denizde damla sayanlara tutunmalıyız ki
Bilmediğini bile bilmeyenlerin girdabına kapılmayalım
Üretmeden tüketenler çillenir arkadaş
Toprağa kök salamadan, içleri boşalıp kururlar
Ağaç olup meyveye durmalıyız ki
Mutsuzluk atlasında monotonca savrulmayalım
Tuvalimizde şefkati dört köşeye resmetliyiz arkadaş
Kedilere bir tas su verip sırnaştırmalıyız paçalarımıza
Köpeklerin başlarını öyle bir okşamalıyız ki
Kuşlar da cesaretlenip çerçeveden çıkmalı
Issız koyları keşfetmeliyiz arkadaş
Dağ kekiğinin kokusunu ta ciğerlerimize kadar hissetmeliyiz
Hiç bilmediğimiz şehirlerin sokaklarında ıslanmalıyız ki
Güneşin doğuşu ile batışının farkını anlayalım
Ruhumuzun yüzde kaçı çocuk kalır bilinmez arkadaş
Ama gözlerimiz yaşarabiliyorsa hala umut var demektir
Uçurtmamız gökyüzünde hep süzülmeli ki
Görenler masumiyeti müzelerde sergilemeyi bıraksın
Kayıt Tarihi : 19.9.2022 08:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!