Hayat Şiiri - Kemal Karapıçak 2

HAYAT

Anladım hayatın çilesi boğum boğummuş
Benimki ise tam bir ölü doğum!..
Kaderin cilvesi mi desem,
Çilenin işvesi mi?
Ne desem bilmem...
Onu bilmem ama
Neden, neden;
En koyu karanlıklar bana düşer?
Neden dipsiz koyularda hep ben aranırım?
Neyi yitirdim? Neyim vardı ki?
Boğuşur dururum karanlıklarla
Aaah! Ne güneş güldü yüzüme
Ne ayın şavkı vurdu.
Bütün bunlar bir yana
Eğer bir yıldız kaysaydı,
Mutlu olurdum kana kana...
Ya bu ağustos ikindisinde
Yüreğime kar neden yağar?
Beynimin her hücresinde sallanan
Salkım saçak buzullar neden?
Madem hava soğuk,
Ben neden terlerim?
Vücudum neden kaynar kazan,
Yüreğim niçin volkan?
Heyhat, Heyhat!
Meğer buzun ateşle dansı imiş hayat!.
Kemal Karapıçak