Hayat Şiiri - Muhammed Leyla

Babasızlık değil, beni üzen kafasızlık,
Bana itibar edilmezdi çünkü çevrem itibarsız,
Söyle, hiç olur mu millet intibahsız?
İntibahsız millet olur mu intiharsız?

Bazen yandaşım, bazen de muhalefet,
Bu muharebe öncesi son kanlı mütareke,
"Çocuklar ölsün mü?" diye edilen müzakere,
Kitaplar da çözemediyse yok çare cehalete.

Bıraktığım değil, düşündüğüm kadar varım
Tertemiz yollara çamurlu iz bırakanlar utansın,
Bu dünya cehennem, paran yoksa yanarsın
Ve yandığın kadar öğrenirsin hayatı.

Tetiği çekmek kolay, peki ya çekmemek?
Sabahleyin evden kaçıp akşamı beklemek,
Sevdiğin kızı görmek, ardından kekelemek,
Boş döngüsü hayatın, bir daha sevmemek.

Hayatın iki yüzü, düğün ve ölüm
Seçim elinde değil, çünkü bu kördüğüm,
Cahiliye adeti, ipler düğüm düğüm,
Kimsesizler mezarlığıydı en son gördüğüm.

Kimi nefret eder, kimileri sever,
Kadınlar falcıda, çünkü ancak o över,
Kimileri sevinir, kimileri evlenir,
Kimi de aklındakiyle dünyadan çeker gider.