Dedem, ebem, anam, babam ahilikten bahsederdi,
Yardımlaşmayı, dayanışmayı masal gibi anlatırlardı...
Yüzleri güler, buldukları ile yetinir, bizleri öper severdi...
Yel gibi geçen zaman bazen sevinç bazen kederdi.
Ömür bohçasında neler-neler var sen de bilirsin...
Dede, ebe, baba, ana olduğunda,”bir zamanlar” dersin,
Vicdansız türeyenler, tekbir ile birbirlerini öldürenler;
Kimi sakallı-şalvarlı, kimi sarıklı, kimi kalpaklıydı dersin.
Turan Yükseloğlu
Kayıt Tarihi : 29.8.2021 09:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turan Yükseloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/08/29/hayat-2266.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!