Hayat Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Kimi zaman sorgularsın niye ben diye
Kimi zamansa şükredersin beni buldu diye
Armağan olduğunu unutur söversin kimi zaman
Kah ağlar kah gülersin onla yaşayıp ona yaşlanırsın
En büyük yoldaşın olur yolda kalsan onu tanımazsın

Ama o sana kendini elbet tanıtır
Acımasız acılarla
Bazense umut türküsü çığırır
Bir avuç bebeği kollarına aldığında

Akıp gittiğinde tutamazsın eğilip toplayamazsın
Saçlarınla kırık aynalarda belki de yüzleşirken
Bir ah geçirip yine ona sallarsın
Yinede onun en büyük sırdaşı olan zamana sığınırsın

Geleceği geçmişinden öğrendiklerinle sorgularsın
Yaralarına çaputlar bağlar yine ona kızarsın
Nazın onadır ya hani
Başka kapı yoktur hakkatı dışında
Yine ona açılır yine ondan medet umarsın

Filizlenen arka bahçendeki çiçeklere can suyunu o verir
Güneşli tarafını gösterir bazen de geceyi sokar koynuna
Terletir kimi zaman bu ömür yokuşunda
Ama düze çıkmanıda arzular senin bir ana şefkatiyle
Zaman yanında kifaye
Odur sana kendini açan ve seni günü geldiğinde Sevdiklerinden ayıran

Adın da can tohumları saklı en buyuk armağan
Ömrünü bir imtihana tâbi tutan