Hayat ne garip deyip geçersin
Değiştirmek dahi istemezsin
Sonra hayat ne garip dersin
O garipliğin senden kaynaklandığını bir türlü göremezsin
Bazen geçmişe dönmek istersin
Keşke sözlerine dalar gidersin
Zaten bu sözlerden değil midir tüm başına gelenler?
Güneş doğmasın, akşam olmasın diyen yine sen değimisin ki?
Genellikle doğruluktan bahsedersin
Mert insan şöyle yapar yalan söylemez dersin
Neden kendinle yüzleşmezsin?
Yalan söyleyeni hiç ama hiç sevmezsin
Ama kendi kendine de hiç doğruyu söylemezsin
Bazen keşke sözcüğünün yanına neden sözcüğünü de eklersin
Kendin bile neden söylediğine anlam veremezsin
Geleceğe gitmek yerine geçmişe gitmeyi yeğlersin
Geleceğini de geçmişin gibi zannedersin
Hep başkalarından ilgi beklersin
Ama kimseye ilgili göstermezsin
Yatağına yattığında bile keşkelerle dua edersin...
Sabah o yataktan kalktığında da: 'yine mi aynı güneş yine mi ben', dersin
Ama kendini bir türlü değiştirmek istemezsin
Gülmeyi ağlamaya yeğlersin
Hayatımmış benim
Kaderimmiş dersin...
Ve keşkelerle yaşamına devam edip gidersin
Sevilmek için acı çekmenin gerektiğini bilemezsin
Yaşadığın güzel anların kıymetine gelince hiç ama hiç göremezsin
Ve her zamanki gibi geçmişe dönüp, keşkelerle yaşamına devam eder gidersin.
Sonrada; Hayat ne garipmiş dersin...
Meltem Kavak
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 16:03:00
Kayıt Tarihi : 10.11.2020 19:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!