Hayat Şiiri - Ufuk Çoban

Hayat sana ne öğretti yıllarını alırken çocukluğundan?
Alınmadan gözyaşını dudak burkmanı esirgemezliğinden,
İstediğine adım adım varmanın sabırsızlığı arasından,
Gülümsemeleri her tatlılığa esirgemeden vermenden.

Hayat sana ne öğretti aylarını alırken gençliğinden?
Bir savaşın mutluluğa dönüşmediğini acılarla gösterirken,
Sevgiyi çocukluğuna bıraktığını kulağına fısıldarken,
Gözlerindeki gülümsemeyi yaşlarla süslerken.

Hayat sana ne öğretti yaşlıların yüzündeki çizgilerden?
Yaslandığın bir ağacın düşen yaprakları elinde kırılırken,
Elinde bir var, bir yok olan umutların ardından,
Hayat sende kaldı, sen kaçma hayatın senden aldıklarından.

Ne öğrendin süt kokan bir kadından, ne öğrendin kol kanat geren bir adamdan?
Hayat öksüz kaldı alıngan burun kıvırmalardan,
Mutluluk emek peşinde bir yol ucu aydınlık,
Alınganlık bir mesaj sadece sahibine gönderdiğin diğerlerine hissettirmeden...

21/04/2005 15:00