Ölüler utanıyor rüyalardan
Karanlık boşluğu cezbediyor,
Kar yağiyor bir çocuğun gözyaşından
Anneler yalnızlığı pazarlarda arıyor.
Hayatın ayaklarını kırdılar,
artık şarkı söyleyip yürüyemiyor
seneler dökülüyor omuzbaşlarından
koynunda zehirli akşamlar açıyor,
hayatın ekmeğini çocuklarına bölen kuşlar
yakarıp Sonsuzlugun tanrısına,
son bir dua ile hayatı alkışlasınlar
Kayıt Tarihi : 21.6.2005 14:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!