Hayat Şiiri - Aytekin Erim

Hep hayır derdi bana hayat,
Bende savaşırdım hayata inat,
Sisli bir pencereydim, Allah’ım imdat!
Bu da sana yazdığım son serenat.

Aşiyanlarda bulunur bir kaç yavru,
Günahlarıyla savaşandır bir kumru,
Yükseklerden düştü ufak yumru,
Hayallerim artık gayrimeşru.

Sandal üstünde seyrediyorum ufukları,
Kalbimin üstünde duran tarifsiz ağrı,
Kalpsizin, kalbime yaptığı saldırı,
Yatağımda seviştiğim tahta kuruları.

Bakma sen bana bebek, ben görünmezim.
İçimde ilan ettiğim sadece sıkıyönetim.
Bulamadı ağrıma çare başhekim.
Bundan böyle şiirlerim hep anonim.

Dostluklardan doğarmış tüm maraz,
Hayat bana kapılarını hiç açmaz,
Gecenin üçünde iliklerime yediğim ayaz,
Bir süre sonra hayatta umursamaz.

Çalmasın telefonlar, açılmasın kapılar,
Basmasın zilime hiç komşular,
Ben yeterim kendime, yemekler çorbalar,
Eksik olsun artık hayatımda tatlılar.

Çektim çileleri, ezdim günleri,
Geçirdim hayatı asgari,
Nefes alamadım çoğu geceleri,
Başhekimin elinde artık bisturi.

Yazdıklarım tecrübelerimin bileşkesidir,
Kendime taktığım kalp tek silindir,
Cinlerin ettiği rezil takdir,
İnsanlar hiç bilmez ki kadir.

Cinlerin patlattığı bu şampanya,
70’ten sonra meyve verecek puya,
Düştü tüm hayallerim suya,
Benzemiyor artık gözlerin aya.

Bambaşka bir aşk var artık ömrümde,
Hayat kapat kapılarını önümde,
Hiç merak etme, etmez ziyade.
Savaşarım kalkan kılıç elimde.

Diyarlarda dolaşıp sana getirmem çiçek,
Çok İstemiştim, bir kız bir tane de erkek,
O diyarlarda buldum kendime bir melek,
Ballar verdi bana petek petek.

Bakıyorum yoluma bundan böyle,
Mezara koyamadı zalim, beni eliyle,
Yaşasın bundan sonra bitik haliyle,
Ben gideyim en iyisi vaktiyle.