Hayat! Şiiri - Yusuf Içel

harabe evlerin içi kadar
yorgun, yenik
hayalet şehirdi hayat
çocuk katili militanların
allaha açtığı el kadar samimiyetsiz
gözyaşların çamurlara dönüşmesi kadar adaletsiz
varılamayan yollarda çaresiz
gece karanlıkta serseri kuşun gibi haysiyetsizdi hayat
bütün olanlara karşın
pencere kenarında bekleyen sardunyalar gibi özlemliydi
göğün maviliğinin derinliği kadar güzeldi
sokakta yalınayak koşan çocuklar gibi içtendi
güzelliği düşlenen bahardı hayat
hep acı gerçek, çelişkili
bir o kadar hüsran
yine de güzel günleri
özleyen harabelerin içinde çocuğun
kırık oyuncağı kadar umutlu ve sevdalıydı hayat