Hayat Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Yordun be, beni
Hayat.
Oysa ben, yorulmaz sanırdım kendimi
Sen beni yordun hayat.
Yordun.
Düşünmeye bile, halim yok şimdi.
Bir mutsuzluk var içimde.
Kalbim, kırık
Yüreğim dersen oldu, bölük pörçük benim.
Beğenmez oldum halimi
Hayat!
Kasvet dolu, nefesim.

XX

Yordun be, beni
Acımadın bana, acımadın sen.
Acımadın, hayat
Ne varsa yükledin sardın’ da sırtıma
Yürü dedin.
Durmak yok sürün dedin bana.
Dinlenmek yok, dedin.
Nefes bile aldırmadın, bana sen hayat

XX

Ah be, hayat!
Derdin nedir senin.
İstediğin nedir şu garip insandan.
Can, mı?
İntikam, mı?
Yoksa yokuşa sürmek mi, iyi kötü yaşantısını
Cansa bu can, benim değil
İntikamsa harcın hiç değil, bir şey gelmez elinden
Kader olarak önceden yazılmış hayatıma.
Karışamazsın sen.

XX

Yorgunum, hayat
Yorgun.
Anla, beni.
Vurdun beni hayat can evimden gariptir demedin bana.
Ne istedin benden
Kör topal bıraktın dertlerle baş başa bıraktın beni.
Hayat.

XX