Hayat Şiiri - Hatice Arıboğa Kepezkaya

Hayatımın en iyi yıllarında,
yirmili yaşlarda.
Her şey toz pembe bana,
sanki ölüm yok bana.

Gelmişiz otuz beşine,
düşünceler yirmi yaşının aksine,
evim, arabam, yazlığım
olsun dedim, biraz azığım.

Bir bakmışım ki yaşım altmış,
hayallerim hep suya batmış,
içimde fırtınalar kopmuş.
Sensiz bende huzur yokmuş.

Yaşım olmuş yetmiş.
Bir ayağım çukura girmiş.
Dönüp arkama baktığımda,
hayat benimle eğlenmiş.

Sonunda anladım ki yanıma kar,
sen mişsin Rabbim bana yar.
Unutmuşum ben seni,
iş işten geçmiş dönemem geri.