Hayat Şiiri - Murat Gökçe

Yalan yanlış bir düzensin hatta en büyük düşman
Doğduğum günden beridir ettin hem de bin pişman
Zoruma gidiyor artık her gün yaramı deşmen
Gelme artık üzerime bıktım sayende hayat

Sanki demirden kafessin hapsoldum yıllar yılı
Çıkmaza soktun durmadan yürüdüğüm her yolu
Barındırdın günden güne angaryacı pek kolu
Adaletin yeri yokmuş çaktım sayende hayat

Attın aciz bedenimi acıların bağrına
Ayak uyduramaz oldum gâlip gelen eğrine
Kapılıp gittim nefsime aldanarak çağrına
Mutluluğa hep uzaktan baktım sayende hayat

Aşkın acımasız hali kalbimde vuku buldu
Tanıdığım tüm insanlar vefadan yoksun kuldu
Gece boyu gözlerime hep kanlı yaşlar doldu
Gönül denen sarayımı yıktım sayende hayat

Her dem yakıp da kavurdun kor eyledin içimi
Bazen unutturdun bana çektiğim tüm acımı
Döktürdün vakit geçtikçe aklar düşen saçımı
Çekilmez nice zorluğa aktım sayende hayat

Umut ettim yarınlara gözümde kaldı murat
Aynalara küsmüş artık günbegün asık surat
Ben üzerinde aciz kul sen geçit vermez sırat
Yaşasam da ne fark eder yoktum sayende hayat

Murat Gökçe Karsî
10.05.2016