Hayat Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bir ömür boyunca tohum saçsam da...
Yarına yinede bordun be hayat.
Sana istemeden kucak açsam da...
Bil ki gözümde hep hordun be hayat.

Sen idin elimi kökten bağlayan !
Senin eserindir gözden çağlayan !
Yakıp ciğerimi her gün dağlayan...
Görülmez soyut bir kor'dun be hayat.

Kara yazıymışsın meğer alına !
Ne dedim de nasıl bindim salına ?
Aldandım al, yeşil renkli halına...
Oysa kan toplamış mor'dun be hayat.

Sızlatıp derini yüzdüm mü diye !
Acıyla yüzünü büzdüm mü diye !
Bir kerecik olsun üzdüm mü diye...
Ne zaman halimi sordun be hayat.

İyi ki geçici fanisin fani !
Senin tek tarifin canisin cani !
Asılsız, astarsız boş malayani...
Kafadan sıkılmış şor'dun be hayat.

Cumali'yi köle fenk ederekten,
Bir günü yüz yıla denk ederekten,
Dur durak bilmeden cenk ederekten...
Kararttın ruhumu yordun be hayat.