Yaşamın sunduğu herşey armağan bize,
Anlayabilene.
Hayat çekilmez diyen yanılmış,
Yaşadığı beyhude.
Umut dediğin tarla seninle yeşerir.
Sen bakarsan renkten renge giriverir.
Bakmadığın yer senin sönmüş ümitlerin.
Artık yaşamak istemiyorum diyene acırım,
Bilmez kendine verilen armağanın kıymetini.
Yaslamış korkularına sırtını.
Oturur kasvetli köşkünde
Kendini yer bitirir.
Bir baksan gerçeklerle dost olarak hayata,
Ayna seni sana yansıtacaktır.
Bir tarafında doğrular,
Diğer tarafında yanlışlar,
Sen,doğru olanı bulacaksın.
Hayat insana bir armağan unutma,
Seni, sana anlatan hayatın kendisidir.
Sen hayata sıkı sıkı bağlan gerçekle dost olarak,
Hayat seni bırakmaz,
Kayıt Tarihi : 28.4.2005 19:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yasemin Kurt](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/28/hayat-200.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!