Hayat-2 Şiiri - Salih Sebahattin Karadağ

Yaradana yönelip yalvarırım her gece
Çözümlensin bu esrar, yeterli bu bilmece.

Sığmaz oldu insanlar, şu koskoca dünyaya
Birer birer göç edip gidiyorlar uzaya.

Şimdi güvercin değil, füze süsüler semayı
Acaba sonunda kim kazanacak davayı.

Bir lokma ekmek için çırpınırken bir beden
Zevk-i sefa içinde seyirci kalmak neden! ..

Taş üstünde yatarken şu zavallı dertli çocuk
Lüks yatakta yatıyor sokaktaki şu Boncuk.

Barınmak için yuva arar iken bir insan
Diğerinin ufkunda parlamaktadır zaman.

Bunlarla mücadele ediyorsan ki eğer
Hep mutlusun demektir, çünkü her şeye değer.

VARSA BİR YUDUM SUYUN, BİR LOKMA KURU EKMEK
BİLMELİSİN ARKADAŞ İŞTE BU HAYAT DEMEK

Binbir vecd ile şükredersen Rabb’ına
Kimseler erişemez senin o sevabına

Seni bekleyen güne kucak açıp beklemek
Anılar zincirine yenisini eklemek

Sonra dönüp geriye tekrar tekrar yad etmek
Ateş çember içinde tebessümle bir gülmek

Bütün bu hazinenle veda eyle dünyaya
Yepyeni bir hayatla varıyorsun ukbaya

Son bulmuştur artık, karanlıklar ve gece
Cevabını bulmuştur, sorulan her bilmece! ..