Hayat Şiiri - Arif Öztürk

Hayat, hüzünlü ve mutlu anların toplamından ibaret
İniş çıkışların, düşüp kalkmaların.
Bazen kelebekler uçuşur yüreğimizde,
Bazen fırtınalara ram olur benliğimiz.
Nasıl ki gebeyse gündüz geceye
Nasıl, her gecenin ardından güneş
Doğuyorsa ve yüreğimizi aydınlatıyorsa
Hüzün ve mutluluk da öyledir işte
Biri gider, biri gelir…
Bir güvercin pervanelerce döner etrafımızda
Omzumuza dokununca tazelenir umutlarımız
İçimizdeki kelebek ölür günün sonunda
Fil devrilişiyle yere çakılır yarınlarımız

Kimbilir?
Belki yere çakılan hayallerimizdir, bizi ayakta tutan
Düştüğümüz yerden bir aslan kükreyişiyle kalkışımız,
Yeniden hayata sarılışımız.
Belki, Hasan Harakani’nin(k.s) dediğidir;
Sıkıntının bereketidir bizi ayakta tutan

Her şey tadında güzel.
Bir gün ‘son’a ermesi kaçınılmaz hayatta
‘Son’ludur hayata dair ne varsa.
Hüzünlerimiz, sevinçlerimiz, hayallerimiz…
Mesele, düştüğümüzde yeniden doğrulabilmek,
Ve umut dolu gözlerle hayatı tutunabilmek.