Hayat Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

hayatı bir kaplumbağa gibi
yaşamak istersen
üzerine binmeyen kalmaz,
denizsiz yolda
bir gemi gibi olur yüreğin....
dünyaları taşırsın,
ağırlığında ezilirsin,
anlamak için,
başını bile döndürecek güç bulamazsın kendinde...
gariptir hayat...
her şeyi verdiğini sanırsın
ama
hayal perdesi aralandığında,
yüzüne öyle bir ışık vurur ki,
kör olursun...
anlamayanlar da çıkar,
değerini bilmeyenler,
yediği ekmeğe nankörlük edenler,
üç kuruşa satanlar da çıkar...
er meydanında kaçak dövüşmek işin kolayı,
kaç gidebilirsen,derya deniz
arkandan koşacak kimse de yok....
yaptığını yanına kar sayanların,
saatlerin dönmesiyle,
kucaklarında onlarca dert çocuğuyla baş başa kalması,
hayatın karşılığını vermesidir......
saçmadır hayat bazı kesimlerinde,içindekilerden dolayı....
hayat atmaya çalışıyor içinden,
durmadan geliyoruz,gidenler de var ama yeterli değil....
dayak atmak lazımmış,
pataklamak bir güzel,
tozunu almak gerekiyormuş,
bir çember çizip,
otur oturduğun yerde,buradan çıkmak yok diye
azarlamak lazımmış...
yok canım,hayatı değil
içindekileri.....
''hay ben böyle hayatın içine edeyim'' derler ya,
iyi söz bu...
HAYAT'ın bir problemi yok,
SORUN İÇİNDEKİLERDE....