Hayat Şiiri - Hüseyin Muşmal

Hayat
Hiç kendini seven bir adam olmadım ben
Saatlerce uyumadım öyle devrile devrile
Hep uykumdan önce kalktım
Küstürdüm çok yastığımı
Hep yarım kaldı rüyalarım
Nedendir
Hiç açıp buzdolabını
Şöyle özene bezene
Bir kahvaltı hazırlamadım kendime
Tembellikten değil ha
Bir hazırlayanım olsa bile
Sanki yetişecek pek çok şey varmış gibi
Ya bir peynirin ucundan tuttum bir parça
Ya üç beş zeytinle avuttum kendimi
Ha öyle tereyağlı-ballı ekmekleri yemeyi
Veya sırtını yaslayıp şöyle
Keyif çaylarını da içmeyi bilirim arada
Ama hep koşturmaktan keyiflendim nedense
Hiç kendini düşünen adam olmadım ben
Öyle bir sofra kurulmuşsa ortaya
En büyük dilimi seçmedim hiç ekmeğin
Kasemde ne varsa
Yeterdi bana
Çatalımı son kalan tatlıya salladığımı da bilmem
Son karpuz dilimini pek yediğim olmadı
Ne varsa nasibimde
O girdi boğazıma
Hiç çalmadım hayattan
Hep rahatımdan çaldım