Hayat Şiiri - Ece Kara

Kimi yeni doğmuş yatar beşikte
Kimi yaşı yetmiş çıkar eşikte
Kimi yeni yetme on beş yaşında
Yuvar kurar hayalinde düşünde

Malım mülküm bir de yuvam olsun der
Ne kederim olsun ne de derdim der
Bozuksa araba dönmezse teker
Yol alamaz sitem çeker kış çeker

Kimi sevincinden neşeler saçar
Kimi havalanır yüksekten uçar
Kimi şu dünyada transit geçer
Kimse bu dünyaya baki kalamaz

Malı var mülkü var yemeye kıymaz
Perişan üstüne elbise giymez
Gözü hafif görür kulağı duymaz
Derdini dökmeye bir dost bulamaz

Hasta olsan soran olmaz halini
Sevmez dikenini koklar gülünü
Göç etti mi paylaşırlar malını
Allah razı olsun diyeni olmaz

Şu dünyada varlığına güvenir
Malım var mülküm var diye kıvranır
Ömür geçer yaş seksene dayanır
Parayla gençliğini satın alamaz

Geride bırakır köşkü konağı
Yalan dünya göçmen kuşlar tüneği
Giydirirler bir yakasız gömleği
Ebedi köşkünden kalkıp gelemez

İnsanoğlu varlığına güvenme
Felek sana değer bir gün ok gibi
Örtünürsün üç beş kürek toprakla
Sanki kuş tüylerin yok gibi