Hayat Şiiri - İnayet Koçak

geç otur karşıma
sohbet edelim biraz
anlatayım sana tek tek
biliyorum hoşnut kalmayacaksın
olsun beni dinleyeceksin
hazır bulmuşken seni
masaya dökeceğim her şeyi
önce demli bir çay içelim
sohbete öyle geçelim
bu gününün bana ayır ayrılma sakın
beni dinlemek zorundasın
ömrümün çoğunu sana ayırdım
çok azını kendime
geldim bu yaşa
bak beyazlanmış kırlar düşmüş başa
yüzümde ki çizgiler senin çizgilerin
ben hep seninle kavga ettim
ben seninle gene kavga ediyorum
biliyorum sıkılıyorsun benim sözlerimden
istediğin kadar kadar sıkıl
başını önüne düşürme gözlerime bak
gözlerime
neler gördü neler senin yüzünden
uykusuz kaldı yıllarca kan bürüdü
ellerime bak ellerime
kan damarlarım büyüdü
ya avuçlarım avuçlarımdaki tırnak izleri
hep senin yüzünden
seni koruyan kollayanlar yüzünden
kollarıma bak kollarıma
ağrılar içinde
ya bacaklarım görmek istersin sanırım
gördüğünde hayretler içinde kalacaksın
açtırdığın yaralar kabuk bağladı
döküldü kabuklar izleri kaldı
senin havan nefesimi kesiyor
solumak bile istemiyorum havanı
geriye nemi kaldı
seni yıkıp yok etmek
yok edip yerine en iyisini koymak kaldı
hazır yakalamışken seni dinlemek zorundasın beni
kaçamasın benden artık
gırtlağın iki kocaman ellerimde
mengene gibi sıkar ellerim
canını alır
sanma ki bir ben diyorum bunları
senden kurtulmak için yüz biner var arkada
hepsi öfkeli
hepsi adam gibi adam delikanlı
kadını erkeği
seni yok edene değin dişimizi tırnağımıza taktık
kararlıyız kararlıyız kararlı
yeni bir hayat yeni bir dünya kurmaya biz
işte budur beni ayakta tutan umudumu büyüten
işte böyle ey kötü iğrenç hayat
seni değiştireceğiz başka seçenek yok bilesin..i/k