Hayat Şiiri - Selva Durmazemir

Ben yorgun ben suslu ben puslu
Hayat en acimasizindan kurmuş bana pusu
Bakiyor habire bana acı dolu
Adı ustunde acisiyla tatlisiyla hayat yolu

Kimi zaman sarp ve dikenli
Bakiyorum dut yemis bulbul gibi
Konusamiyorum lal olmus gibi
Tutunamiyorum hayata ellerim kelepceli

Kimi zaman gok gurultulu sagnak yagislı
Yagiyor gokyuzunden gozlerimin yaşi
Kaniyor yuregim zarı zari
Acaba mutluluk cok uzaklarda mı

Çaresiz elim böğrümde bekliyorum
Bir o yana bir bu yana savruluyorum
Umutlarimla avunuyorum
Nasil bir gelecek bekliyor bilmiyorum

Gulen gozlerim gulmez oldu
Yuregim gam ile doldu
Bu hayat beni de vurdu
Eski gunlerim nereye kayboldu

Sabrım da artık yoruldu
Dizkerimin dermani yok oldu
Hayat bana pusu kurdu
Tam yuregimin orta yerinden yedim kurşunu

Ey hayat yerim dar
Acaba yanına kalır mı kâr
Feryadımi duymuyor dağlar
Bana anamdan baska kim yanar

Bekliyorum bakalım hayat ne olacak boyle
Kim kazanacak gorecek bu gozler de
Siginiyorum Merhametliler Merhametlise
Inaniyorum bana da guleceksin tez gunler icinde