Hayat Şiiri - Cemil Yerivan

''...

Kimsenin dokunmasını istemediğin
Bir serzeniştir
Bazı zaman intihar

Dün yeniden düştün
Ömrümün derin sularına Aziz Dostum
Boğuldum...

...

Kalbimin kuzeyine tanık bir şair
Kendini Boğaz'ın mavi sularına
Adak diye bırakıyordu
Öyle dargın
Öyle yorgun
Kalbimin kuzeyinde kentler
Alev ateş yanıyordu
Bir su bir suya karışıyordu
Ve fakat sönmüyordu bu cehennem
Arınmıyordu dünya
Herkeste bir korku
Herkeste korkunun ilmek ilmek ördüğü
Kahrolası bir duvar sessizliği
Dostun avuçlarında yüreği
Avuçlarında bir damla su
Yaşadığımız çağ ne kadar da sefil
Ne kadar kirli
Herkesin elinde biraz kan
Herkes biraz katil
Ve kimse hatırlamıyordu adını
O güzel bahar şiirinin
O güzel bahar şiirinden
Bir tek mısra dahi
Belki bir kaç tanıdık çocukluktan
Belki bir kaç şiir sevici
Belki kalbimin kuzeyinde
Bir eski zaman şehri

...

Ey suyun akışında
Berraklaştıkça kanayan
Kanatan hayat
Çocukların rahminde can veriyor sana
Çocukların ki
Gülen gözbebeklerin
Sinende goncan
KAHROLASIN HER AKIŞTA
KAHROL
KAHROL
KAHROL
Kahroldukça arınıp
Ab-ı hayat olursun belki
O gencecik baharlara...

...''