İbaretsizliklerden ibaret,
Şu sonu ölüm olanda!
Ve yaşa diyorlar,
Gözlerimizi ilk açtığımız günde doğmak için.
Sevilme hakkımız olmadığı bu anlamsızlıkta…
Ve sebepsiz, sebepli…
Kaptırıyorsun kendini.
Her şeyin yalan olduğunu,
Hep yalan yaşandığını bildiğin halde,
Ve…
En son gözlerini mezarında açtığında bile,
Anlayamıyorsun!
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!