Hayat.! Şiiri - Veyis Güllü

Gonca gül gibi bir ömür verildi
Her birimize, istisnasız..
Bir de irade..

İnsan olmak bu idi
Seçimi bizler yapacaktık
Sonuçlarını da bizler yaşayacaktık

Ya goncamız açılıp gül-ce olacaktı ömür
Ya bedbaht olup kül-ce olacaktı..

Kimimiz dağlarda, kimimiz şehirlerde,
Kimimiz ise bir bataklıkta…

Rengimiz biçimimiz kokumuz
Yaşadıklarımız ve hissettiklerimiz
Türlü çeşitte ve farklı farklıydı

Kimimiz yerini beğenmedi
Kimimiz diğerlerine özendi
Kimimiz sebep aradı, şikayet etti
Kimimiz yalnızca dayandı..

Oysa yoktu birbirimizden pek farkımız
Her birimiz gonca güldük..

Kimimiz zayıf idi dövdükçe yağmurlarla güçlendik
Kimimiz kavi idi estikçe rüzgarlarla örselendik
Kimimiz narindi, kar yağdı yandık
Kimimiz hırçındı, gün vurdu donduk

Şartlar başta ne kadar farklı göründü bize
Oysa yaşadıkça anladık ve acıdık halimize
İnsanoğlu.. Yüce varlık.. Sözüm size…

Biraz düşünün.. aldanıp kanmayın,
Bitmeyecek gibi sandığımız ömrümüze
Ömür kısa, imtihan zor…
Ya burada gül-ce ya orada kül-ce…