Hayat Şiiri - Sefa Tülek

hayat kimi zaman bir sarmaşık olmuş
tüm bilinmezliğiyle kaplıyor,
sarıyor baştan başa varlığımı,
hayat bir ağırlık oluyor,
güzlerin tozlu günlerinde,
biniyor tüm ağırlığıyla sırtıma

hayatımı mı soruyorsun bana,
hayatım mahşer günü kadar günahla dolu
sol tarafı ağır basmış mizana konuluyor,
bir amel defteri işte
benim hayatım o kadar karanlık,
hayat sanki tüm meyveleriyle bir cennet
sanki cehennem olmuş ateşiyle yakıyor...

hayat aşk,hayat sevgi,hayat,boşluk
hayat göz açıp kapayıncaya kadar geçen
bir iğne vurulması,
bir mazidir hayat,
bir anıdır birbirini ardınca takip ederek geçen,
hani kar gökten yere düşer ya,
birbirine değmeden,
hayat o kadar mucizevi,
çöl toprağının yağmuru geçirmesi kadar kolaydır...

bazen rüzgar gibi,
insanını yüzüne tüm esintisiyle,
vurup geçen...
hayat dağlardaki ağaçların yalnızlığıdır,
onların şahitliğidir,"eşhedü"demesidir ağaçların,
selamıdır bizler oksijen vererek,
hayat aşkı iliklerine kadar yaşamaktır,
hayat Allaha iman etmektir tüm kalple,

hayat gündüzün kuşluğunda,gecenin teheccüdünde
koklamaktır esintiyle genzi yakan sevda kokusunu,
sevgi kokusunu keski aşk kokusunu...