Hayat yürümek zorunda olduğun dikenli bir yol...Ayaklarına batsa da sinsi dikenler, bazen acının o delirten sancısını iliklerinde derin derin hissetsende, bu tükenmek bilmeyen renkli serüvende, arkana bakmadan, sekerek de olsa koşmak zorunda olduğunu bilirsin...Çünkü sen hayatın kucağında çaresizce ağlayan,umuduyla yaşamak zorunda olan bir bebeksin..onun toprağına,suyuna,onun yüreğini ısıtacak güneşine muhtaç olan masum bir çiçek...Bir gün solacagini bile bile her gün tekrardan aciyorsun hayata tebessüm ederek...
Engin ÇakarKayıt Tarihi : 8.3.2015 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!