Hayat, kısacık ve uzun bir iplik
Biraz fazla çeksen, kırılır düzen.
Rehber olarak takip etsen,
İnceliğinden görünmez.
Tutsan bir ucundan
Başkası da tutsa, dayanmaz bu can.
Hayat, uçurumun ucunda ince bir iplik
İnsan bu ipliği gerdiren
Ve aynı zamanda üzerinde yürüyen ip cambazı…
Kalp, bu ince, narin ipin can elması
Kırıldı mı bir kalp, ipte kopuverir
Kopan ipi bağlarsın belki ama,
Düğüm izi silinir mi hiç…
Hatırlatır düğümler,
Hayatın düğümlenen yarasını…
Unutturmaz nefis,
İnsanın kin deryasını…
İnsan kinlenir, sonra kirleniverir
Hayatı da bulamaçlı bir suya dönüşüverir
Hayatı kirlenenin, ipi de kayganlaşır…
Yürürken sıratta, kirden ayağı kayıverir…
Bazen üzerindeki ağırlıktan farkedemez de
Attığı düğümlere takılıverir
Her düğüm bir taş, destansı bu yolda
Ve her taş bir engel, insanın hayatında…
İpini koruyan, her şeyini korur…
İpini korumaksa, alçak gönüllükle olur
Kısacık hayatın demdemesiz kavgası
Sonsuz dünyanın, huzur anahtarı
Var gel hayat ipini kırmaya gelmez
Sevgiliyi ve yaratanı üzmeye gelmez…
Kayıt Tarihi : 14.9.2014 07:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Barış Yüce](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/14/hayat-1709.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!