Hayat Şiiri - Mümine Altay

Beşerî zaman olmuşken bu fânū sta,
Fanî isek bu çırpınış da boşuna.
Peki niye bu camlar kalbime
Her biri beni kanatsım diye..?

Sıkıştım burada, çıkamıyorum.
Her yanım fanî canî olmuş, neden?
Sükûtu seçtiğim doğrudur ama
Hazanla susmaz yağmalanan ruhum.

İki yüzlülük, benciliyet sürer hükm;
Doğru sözüm, nara ezgilerse küfrüm...
yokmuşsun adem! neyler yetmeyen kerem?
Yokken yok olmakla ahire özgüyüm.

Şer imiş asıl hâyr, bu da böyle bir yol;
Ağaca sorulur mu seç kesilsin kol?
Ne taraftan estiğini bilen rüzgâr!
Umut dünyası güneş, nafile bir yel.

(25.12.2016)