Hayat... Şiiri - Kadir Mustafa Türken

Hayat

Senide sevdim.
Ama hayatıda.
Sen hep kızdın, bana.
Ama hayat hiç, kızmadı.
Ben hep sana, verdim.
Ama hayat hep, bana.
Ağlayınca ben,
Sen, kaçtın.
O ise çağırdı, dinledi.
Kapısı hep, açıktı.
Çalmadan, girebildiğin.
En güzel odalari açtı, bana.
Yakomozları, sundu.
Yeşil çimlerine yatak, kurdu.
Yıkadı beni, kirlenince.
Isıttı, sonra.
Geceleri sen beni, almıyınca yanına.
O hep beni koynuna, bastı.
Evet belki üşüdüm, biraz ama.
Hiç, darılamadım, hayata.
Yattığım gibi, kalktım.
Ne para istedi. Ne pul.
Etmedi hiç, beddua…
Sonunda onda karar, kıldım.
Sana sahte ağlamalar, kaldi.
Ona daimi bir, misafir.
Elveda, sevgilim…
Bir zamanlar, ölümüne, sevdiğim.
Bir zamanlar, ölümüne, sevdiğin.