Elimin içinden kayıp giden hayatı
Tutup tutup , tekrar tekrar avuçlarıma koymak.
Usanmadan ,bıkmadan ,kıyamadan ...
Umutla , umut ettirerek varlığına binlerce kez şükrettirerek. Kayıp giden hayatı geri vermek . Hakkı hakka teslim etmek gibi birşey bu olsa gerek. Yaşama döndermek ve yaşamdan koparmak bu bizim elimizde değil olmamalı , hak sahibi olduğun alın terinle kazandığın paradır.
Yüreğinle kazandığın sevgidir.
İnsan düşünceleri duyguları ve duyuları ile konuşarak var olurken bir çiçek topraktan tutunarak hayata karışıyor.
Bu şey gibi odamdaki böceği öldürmeden önce belki oda benim onun oda arkadaşı olduğumu düşünmesi gibi. İlk okuduğum zaman bu betimlemeyi gözümün önüne geldi odanın herhangi bir yerinde gördüğüm böcek. Ve hakkımmış gibi onu öldürmem. Elimden geldiğince öldürmeden yaşam alanlarına göndermeye calışsamda ani korku ve farklı bir duyguyla öldürmüşmüyümdür odamdaki oda arkadaşı olduğumuzu düşünebilecek bir böceği.
Hayat akıp gidiyor ve her seferinde bir yolunu buluyor su.
Kayıt Tarihi : 1.2.2020 21:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!