Hayat bana çok şey öğretti.
Birini sevmeyi, gönül vermeyi mesela.
Sevilmediğini anladığında vazgeçmeyi.
Unutmayı tüm benliğinden silmeyi.
Sonra hiç bir şey olmamışcasına çekip gitmeyi.
Sonra da yüreğimi başka denizlere sürmeyi.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta