Kaldır kafanı,
Ufka bak.
Bir kuş uçuyor yılmadan.
Bir güneş batıyor doğmadan.
Bir karanlık çöküyor aydınlığın hasretinde.
Bir şarkı çalıyor seni hatırlatan.
Kaldır kafanı,
Ufka bak.
Bitiyor ilkbahar çiçekler açmadan.
Bir rahat yüzü görmeden ömürler bitiyor.
Kaldır kafanı,
Ufka bak.
Geçiyor film şeritleri.
Gördüğü tek film kendi geçmişi.
Nasıl veda eder insan bu zulme.
Ezilsen de büzülsen de yaşamak dünyaya bedel.
Kayıt Tarihi : 12.4.2014 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!