Akıp gidiyor boylu boyunca hayat
Uzun hayat, mahzun hayat
Kayıyor gözlerimden mevsimler ve renkler
Belli ki durmayacak
Aklımda hep taze kalan çocukluğum
Ekmek, domates ve misketlerim
O mesut günlerin son buluşuydu
Temiz ellerim
Ne zaman ki ellerimi temizledim
O zaman başladı ilk kirlenmelerim
Ve gözlerimde pişmanlık doğdu:
Keşke temizlenmeseydim…
Akıp giden ırmaklarca hayat
Yağmurlarca dua, damlalarca rüya
Çığ misali büyüyen kartopum
Çocukluğumdan hatıra
Büyüyor ve gün geçtikçe kararıyorum
Önceleri elimde tazelenen ekmek bayat
Eskiden belirirdi renkler ve mevsimler
Şimdi yaşanan tek mevsim, hayat!
Kayıt Tarihi : 9.1.2014 01:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yağmurlarca dua, damlalarca rüya
Çığ misali büyüyen kartopum
Çocukluğumdan hatıra
Büyüyor ve gün geçtikçe kararıyorum
Önceleri elimde tazelenen ekmek bayat
Eskiden belirirdi renkler ve mevsimler
Şimdi yaşanan tek mevsim, hayat!
insanoğlunun tek masum çağı çocukluğu....ne yazık ki büyüdükçe kaybediliyor o masumluk...hiç yoktan içimizdeki çocuğu büyütmemek, karardığımız anlarda o çocuğun gözlerine bakıp o masumiyeti birkez daha hatırlamak dileğiyle..
şiir yine muhteşemdi :))
TÜM YORUMLAR (2)